فرناندو بوترو هنرمند مشهور کلمبیایی در سال 1932 در مدیین (شهر همیشه بهاری) چشم به جهان گشود. بوترو با استفاده از فرم‌های حجیم و تناسبات اغراق‌آمیز، به یکی از مشهورترین چهره های هنر معاصر تبدیل شده‌است. در سال‌هایی که او مشغول یادگیری هنر بود از هنرمندان بزرگی چون جوتو، پیرو دلافرانچسکا و دیگو ولاسکز تاثیر پذیرفت که این تاثیر در ترکیب‌بندی و پرداختن به موضوعات قابل مشاهده‌است.
خودنگاره
بوترو در کنار مجسمه اسب
مجسمه سر
سوژه‌های بوترو اغلب شامل صحنه‌هایی از زندگی روزمره، طبیعت بیجان، مناظر و چهره‌های تاریخی است. آثار او اغلب حسی از تفسیر سیاسی و اجتماعی دارند و به موضوعاتی مانند حرص، طمع و شرایط انسانی می‌پردازند. او همچنین وقایع تاریخی را به تصویر کشیده و روایتی بصری خلق کرده که در نوع خود جذاب و قابل تأمل است. بوترو علاوه بر نقاشی در زمینه مجسمه‌سازی نیز حضور فعال داشت. مجسمه های او در شهرهایی چون نیویورک، مدیین (زادگاه او) و ایروان نیز قابل رویت است.
بوترو در کنار تابلوی منینا
پرتره فدریکو دا مونتفلترو و باتیستا اسفورتزا با الهام از پیرو دلافرانچسکا
بوترو در پاسخ به منتقدان که سوژه های چاق او را مورد نقد قرار می دادند گفت:
یک هنرمند به گونه‌های مشخصی از فرم علاقه‌مند است بدون آنکه دلیلش را بداند. شما یک موضع فکری یا دیدگاه را به صورت شهودی اتخاذ می‌کنید و بعدها سعی در توجیه آن خواهید داشت. اگرچه بوترو تنها یک ماه در سال را در کلمبیا می‌گذراند، خود را “کلمبیایی ترین هنرمند معاصر” می‌نامید چون معتقد به داشتن سبکی منحصر، خاص و جدا از سبک‌های بین‌المللی بود.
مجسمه پرنده
