در پس پلک ها - سمانه طهماسبی نیا (شهریور99)

هر چه هست بی‎وزن است، تاریکی و نور در هم تنیده‎اند، تمام هست‎ها فقط برای لحظه ای باثباتند. تاریکی تکان خورده و کش می‎آورد و از دل آن سیاه و سفید تکثیر می‎شوند.
در مرکزشان صفحه‎ای مدور شبیه به چاه ظاهر شده و همه چیز را به درون خود می کشد. به سمت آن سر می‎خورم و دست و پا می‎زنم اما تنها باله‎هایم تکان می‎خورند.